Witze Von Nasrettin Hodja (Däitsch Nasrettin Hoca Fikraları)

> Forum'en > Däitsch Spriecher, Nice Wierder, Gedichter, Geschichten, Däitscher Messagen > Witze Von Nasrettin Hodja (Däitsch Nasrettin Hoca Fikraları)

WELCOME OP ALMANCAX FORUMS. DIR KANN ALL INFORMATIOUNEN FINN, DIR DIR SUCH IWWERT Däitschland an déi Däitsch SPROOCH AN EISE FORUMS.
    miKaiL
    Participant


                                   IM REGEN

    E Sonntag reagéiert op Strömen. Der Hoca sitzt vor dem
    Fenster a schaut op den Weg. Da gesäit et, datt e Frënd kënnt ginn
    Gewannt héichgehoben hat a an eile zu sengem Haus läuft. der
    Schoulmeeschter Öffnet dës Fenster und seet:
    - “Glaube mir, war du machst, ist beschämend. Wie kannst du als gbildeter Mann vor Gottes Regen weglaufen. ”
    Mann langsamer. Dozou as er nach Hause kommen, ass vu Kapp bis Naass gefall a bemerkt datt de Hoca Fahrlässeg Striche gespielt gouf.
    Duerch Zufall gëtt den Hoca an engem aneren Dag vum Regen iwwerrascht an lafe Richtung säi Haus. Dat sees se nach Nachbar, iwwer déi d'Hoca lustig gemaach huet. Et nout d'Gelegenheit u Wuer, opnet d'Fenster an ruft:
    - “Hodja, Hodja! Warum läufst du vor Allahs Regen weg! Ist das nicht beschämend für dich? “
    Äntwert: léisst sech net ophalen an iergendeen folgend:
    — „Du, dummer Kerl! "Ich laufe nicht Vor Allahs Regen weg, sondern ich laufe weil ich das göttliche Nass nicht treten möchte."             

    DAS WORT DER FRAU

    Eines Dag frot de Hoca seng Fra:
    - "Woher weißt du denn, ob jemand schon gestorben ist oder net?"
    - Ich weiß es deshalb, weil seine Hände und Füße kalt sind. ”
    Nach e puer Deeg fiert den Hodja aus Wald, fir eppes Holz ze fëllen. Das Wetter ass kalt. Duerfir fühlt hien datt seng Hänn an Füße kalt wéi Eis sinn.
      - "Ich bin bestimmt gestorben!"
    Privatsaach sichen ënnert dem Baum nieder. Awer d'Wölfe, déi d'Axt net méi héieren, fangen an d'Esel opzefressen.
    Der Hoca hänkt vu Kapp an seet:
    -Sie haben den Esel, der allein steht, gut gefunden. Ich bin sowieso gestorben. “
                                             
                                   DER TURBAN

    E puer Deeg kommentéiert e Nachbar, deen e Brief an der Hand hat. Er iwwergibt him den Hoca. Mee war d'Hodja? Er huet den Bréif ganz kurios gepréift a gitt him de Mann zréck.
    - "Ein anderer soll ihn vorles!" gesot Hodja.
    - Wieso, mein Hodja? “ fragt der Nachbar.
    - "Ich kann das leider nicht lesen, weil der Brief in arabischer Sprache geschrieben ist."
    Darauf sagt der Nachbar:
    – „pfui, mein Hodja! Wenn du als Gelehrter schon einen solchen großen Turban trägst, sollst du dich seiner schämen.“
    Hoca ärgert Iech ganz darüber. Sofort nimmt e Turban vu sengem Kopf ab an iwwergibt him d'Wuert:
    - “Sets du ihn auf deinen Kopf und lies doch selbst, wenn die Gelehrsamkeit bei diesem Turban ist!”               

    WELCHE FRAU?

    Een eenzegen Hut huet den Hoca Zwee Ehefrauen, genannt vun den eelste Älter an d'aner jung an hübsch. E puer Deeg stellen se den Hoca eng onerwënscht Fro:
    — “Welche rettest du denn, wenn unser Boot im Akşehir – See untergeht?”
    De Hodja verstëtt, datt dës Äntwert anzeféieren soll, dreet sich zu senger alten Fra um Äert a seet:
    — „Meine Liebe, ich glaube ja, dass du schwimmen kannst!         
                     
                                    DIE HEISSE SUPPE

    Nach dem Doud vu senger Frau kochte den Hoca een Tages Suppe. Sein Sohn füllt den Suppe an d'Schale an stellt se op d'Tisch. Si setzen sech opgereegt. Den Kind waart net op sengem Papp, nimmt e Löffel Suppe an ass. Déi heiße Suppe verbrennt vu Mund a Schlund des Kindes. Aus sein Augen kommen Tränen. De Hoca seet d'Tränen am Aen des Kindes a freet:
    - "Mein Sohn, warum weinst du?"
    Dat Kand antwortet:
    — "Meine selige Mutter liebte diese Suppe immer sehr, ich danse an sie und..."
    Um den Soh zu trösten, kritt de Hoca direkt e Löffel Suppe a probéiert. Nun brénge och seng Mund a säi Schlund, an och seng Aën kommen Tränen. Den Taugenichts, deen dat gesäit a virun e puer Lieser, seet:
    — "Popst, warum weinst du denn?"
    Gitt seufzend him den Hodja zur Äntwert:
    - “Deine Mutter war eine Frau wie ein Engel. Wie hat sie das geschafft, einen Sohn, den Bengel, den Idiot, dich zur Welt zu bringen? Darüber weine ich. “

    EIN FINGER HONIG

    Ein Mann gibt dem Hodja eine Dose und sagt: "Verstecke sie, bis ich komme!" und geht wieder. Der Mann kommt e puer Tage nicht. Der Hoca ist neugierig, war in der Dose sein kann. Er öffnet und schaut nach. War er sieht, ist gesiebter Honig. Er nimmt einen Fanger voll, denn er mag ihn sehr. Er nimmt noch einen Finger voll und noch einen Finger voll. Dann noch einen Finger voll, und das geht mit dem Finger so weiter, bis die Dose leer wird. Er macht den Dosendeckel drauf und legt sie op die Seite. Nach einiger Zeit kommt der Mann, der die Dose abgegeben hat, und will das hinterlegte Gut zurückhaben. Der Hoca gibt die Dose zurück, ohne sich aufzuregen. Der Mann merkt, dass die Dose sehr wenig Gewicht hat, deshalb öffnet er die Dose, und was sieht er? in der Dose ist auch nicht ein Finger Honig.
    — „Wéi ass der Honig, Hodja? fragt er. Der Hodja seet:
    - "Frage nicht, und ich sage nichts."

                        ICH STECKTE DARIN

    In einer Nacht geht ein großer Lärm in Hocas Haus los. Der Nachbar hört mit Neugier zu, aber es geht net méi weiter. Er wird noch neugieriger, zieht sich an und klopft an die Tür des Hocas. Der Hodja: "Wer ist och?" Als er merkt, dass es der Nachbar ist, öffnet er die Tür. Der Nachbar fragt ihn “Ich habe Lärm gehört und war neugierig. Um Gotteswillen! War ech passéiert? "
    Der Hoca antwortet:
    - “Ah, Néckelen. Meine Frau hat meinen Anzug die Treppe hinunter geworfen. “ Der Nachbar gesot: "Ach, Hodja, macht der Anzug beim Fallen so einen Lärm?" Hodja Antwortet:
    — „Alleine nicht! Aber ich steckte darin."

                     GUT GEZIELT

    Hoca sieht in einer Nacht beim Mondschein einen Mann in seinem Garten, der die Arme in die Höhe gestreckt hat. Er gesot: “Frau, wéi mir Pfeil und Bogen! Im Garten befindet sich ein Dieb. “
    Die Frau bringt das Gewünschte, Hoca zielt und trifft den Mann. Er sagt: "Wir heben die Leiche morgen früh auf, jetzt werden wir erst schlafen." Und sie gehen schlafen.
    Am Morgen nimmt er Schaufel und Hacke und geht in den Garten. Aber war och sieht er! Der Getroffene ist sein Hemd. Seine Frau hat es an dem Tag gewaschen und zum Trocknen aufgehängt. Hodja betet sofort zu Allah. Als die Frau gesot: "Weshalb du betest?", Sagt er: "Wie soll ech net besser ginn? Sieh, ich habe die Brust getroffen, wie wäre es, wenn ich im Hemd gesteckt hätte? ”

             ICH MEIN GRUND

    Hoca kommt gegen Abend nach Hause und sieht seine Frau wieder unlustig und mit langem Gesicht. Er gesot: - “Frau, war hast du schon wieder? Ich arbeite bis zum Abend für unser tägliches Brot. Einen Mann, der so müde nach Hause kommt, empfängt man denn so? ”
    Daraufhin erneiert seng Fra traureg:
    - "Ah, wenn du wüststest, wo ich jiddereen, würdest du so etwas nicht sagen."
    - "Dann sage mir, wo du jiddereen!"
    - “Der Bruder einer Nachbarin ist gestorben. Im Haus trauern alle. Wenn man von einem Beileidsbesuch kommt, ist es einem nicht zum Lachen zumute. ”
    Darauf lacht der Hoca laut:
    — "Ich habe dich auch schon vun einer Hochzeit kommen sehen."

       
              EEN LEITER FÜR DEN PROPHETEN

    D'Priester fragen den Hodja:
    - "Hodja, wir haben ein ungelöstes Problem, kannst du uns helfen?"
    - "Ja, natürlich, aber was ist euer Problem?"
    - "Wie ist euer Prophet in den Himmel aufgefahren?"
    Hodja mécht direkt d'Äntwert:
    — „Allah segne euch! War et onverständlech? Mit der Leiter, die man für Jesus aufgestellt hatte."

            DAS ENDE DER WELT

    Eines Dag frucht e schwanghafter Mann den jungen Nasreddin Hodja: 
    - "Hodja, wéi laang wäert et da sinn, datt d'Mënsche gebuer ginn a ginn?"
    Hocas Äntwert: "Bis dat Paradies a Hölle iwwerfuerdert sinn."

                  NUR DER ESEL WEISS ES

    Ee Dag fiert d'Hoca op sengem Esel. Plötzlich läuft der Esel, sou schnell wéi er just laufen kann. De Hoca probéiert seng Esel ze beriichten, awer d'Esel läuft noch schnell.
    E puer vu senge Frënn rufen him zu:
    - "Hodja war krank? Warum riichtst du séier? Wohin wŽi du?
    Der Hoca antwortet:
    — „Mich braucht ihr nicht zu fragen, fragt lieber meinen Esel. Nur er weiß, wohin wir wollen.”

          NASREDDIN HOCA UND DER KAESE

    Nasreddin Hodja, Eulenspiegel des Morgenlandes, Mann et al. Déi éischt Plaz:
    - “Käse ist eine ungemein bekömmliche und gute Speise. Appetit vun Er fördert, ist sehr nahrhaft und außerdem leicht op Reisen mitzunehmen. ”
    De Herr des Hauses befiert direkt, Chees erleedegt. Doch die Diener ze melden, et gäbe momentan keen.
    - "umso besser", gesot der Hodja.
    - "Denn diese Speise macht nur durstig, man verdirbt sich den Magen damit und wird am Ende gar crank."
    Darauf mengt den Hausherr:
    - “Du lobst den Käse einmal als bekömmlich und nennst ihn dann wieder schädlich: Wie oksst du och zu Wahrheit darüber?
    - "Herr, das kommt ganz darauf an, ob Käse vorhanden ist oder nicht."

        MIT KERZENFLAMME WASSER KOCHEN

    In der Winterzeit sagen sie zum Hodja: “Wir wetten mit dir! Wenn du die Wette gewinnst, bekommst du eine Einladung mit Fleisch, Milch und Süßigkeiten, kurz gesagt, mit allem drum und dran ”. Der Hoca ist damit einverstanden und fragt, worum es sich handelt? - 'Eines Nachts wirst du bis zum Morgen in der Mitte der Stadt op den Beinen stehen. Kannst du das machen? “
    From Der Hodja ist damit einverstand. in der Nacht bleibt er bis zur Morgenstunde auf dem Stadtfeld und friert bis auf das Knochenmark. Am nächsten Morgen trifft er die Freunde, the er gewettet hat called mit. Er erzählt: "Ich habe erfroren, ich bin fertig, die Umgebung war dunkel, kalt, nur ein Licht war zu sehen."
    Als der Hoca diese Worte noch nicht ganz zu Ende gesagt hat, sagen die Freunde: "Du hast die Wette verloren, du hast dich wahrscheinlich durch dieses Licht erwärmt."
    Wann d'Hoca seet, datt de Mënsch sech an engem wäit ofläichende Licht net erwärmen kann, héiert si net op him a rufen:
    “Einladung! Einladung! “ Hodja gesot: “Éischten Daarm! Ihr könnt heute abends zu mir kommen.
        Am Abend kommen alle zum Hoca, sie unterhalten sich, man lernt sich kennen, es geht op Mitternacht zu, aber in die Mitte kommen weder eine Messingplatte noch eine Scheibe Brot. Die Freunde können nicht mehr abwarten und sagen: "Wo ist das Essen?"
    Der Hodja sagt: “Wartet ab, ich gehe mal hin und schaue nach. Er geht raus, aber nach einer Stunde ist er immer noch nicht zu sehen. Die Gäste sagen: "Er hat uns einen Streich gespielt." Sie durchsuchen das Haus, aber sie können ihn nich finden. Sie gehen in den Garten, und was sehen sie? Hoca hat an einem Ast des Baumes einen groussen Topf aufgehängt. Unter dem Topf befindet sich eine brennende Kerze. Der Hoca sitzt vor dem Topf. Die Gäste fragen: "War ist das Hodja?"
    - “Wenn das Wasser kocht, schwanger ich Reis hinein und mache daraus eine Suppe für euch; gesot Hodja. Sie sagen: “Kann man mit einer Kerzenflamme Wasser kochen? "Warum nicht?", Sagt Hodja. "Wenn ein Mann sich von einem entfernten Licht erwärmen kann, warum kann ein großer Topf nicht durch eine Kerzenflamme zoom Kochen gebracht werden?"
           

    KEINE BESCHWERDEN OBER DEN FRÜHLING

    Jemand sagt zu Nasreddin Hodja:
    - “Die Menschen sind sehr seltsam. Im Sommer beschweren sie sich, ‚es ist zu warm, im Winter, es ist zu kalt.“
    Daraufhin an dem Hodja:
    - “Sei ruhig! Du Unerfahrener! Wer beschwert sich über den Frühling? “

          WEISSE HAARE ​​- SCHWARZER BART

    E puer Deeg geet den Hoca zum Friseur, fir seng Haare schneiden ze verloossen. Seine Haare sinn wei, awer säi Bart schwarz. A seng Frënn treffen him:
    - "Hodja, wat sinn Är Haare wei, obwuel Bart bei esou schwarz ass?"
    Hoca gitt him eng kluge Äntwert:
    — „Es ist ganz leicht zu beantworten, mein Freund. Meine Haare sind 20 Jahre älter als mein Bart. 

               ALL FÄER AN EINEM BETT

    A puer Joer no der Tode vu senger Frau heirat de Hoca en Witwe. Doch seng jetzeg Fra kann hir éischt Mann net vergessen. Jeden Abend, wann si am Bett sinn, weint si.
    - "Oh, meng Armour Mann. Wat war Dir fir e gudde Mënsch? "An enger Zäit schwennt de Hoca näischt, well hien d'Gette vu senger Fra net gefällt. Eene Nuecht, wéi seng Frau erëm opgefuer ass, kann se net méi kierpern a sprëtzen si aus dem Bett.
    Seine Frau ass ganz verdonnert a seet:
    - "Hutt Dir, du hues d'Verstand verluer?" Hoca anscheinend gereizt:
    - "Ech denke ëmmer a menger fréier Fra an du an de verloossenen Mann. Et ass net méiglech, ze véiere vun engem Bett ze schlafen. "

             
                HËLLE VUN NACHBARN

    Sie fragen den Hodja:
    - "Kann en Honnertjäre Mann en Kind bekommen?" Er anert:
    — „Wenn er einen etwa fünfundzwanzig, dreißig jährigen Nachbarn hat, geht es!

            
                              WIR AIR ARM

    Eeneeglech erkrankt Hocas Frau. D'Nachbarn seet, datt de Hoca sech net seng Frau këmmert. Weder holt er een Doktor noch Medikamente.
    Eng Nachbar kann et net méi mat kucken, stellt sech virun der Hoca a seet: "Hodja, wat Dir maacht, ass net richteg. Deine arme Frau läit zu Hause. Awer Dir kacht Iech Iech net ëm si. Ist das richtig? Warum hëllt Dir keen Dokter? "
    Nasreddin Hoca antwortet:
    - "Wofür brauche wir een Doktorat? Mir sinn earm. Mir kënnen och ouni Arzt verstoppen. "
                     
       ALLAHS HAUS

    Eines Dag fënnt e schlechten Mann. Er sagt "Ech sinn Besuch vun Allah" Hoca antwortet:
    - "Dir sidd an der falschen Adresse, mein Sohn. Dessen Haus ass net hei, ma et do! "Er weist op d'Moschee.

               DER BETTLER

    E Sonndeg an engem sonnigen Tag geet op d'Hoca ops Dach, fir d'kaputten Ziegeln géint nei auszetauschen. Er schwitzt Blut a Waasser.
    An dësem Moment kuckt et an der Genre geklingelt. Hodja kuckt jemanden virun der Tür, deen net weess. Bevor der Hoca him gefragt hat, ruft d'Mann noo: "Meng Hodja, kannst du fir e Moment hiewen? Ech wëll Iech eng wichteg Sache erzählen. "
    Hodja ass riicht, de Schweiss abwëschend, hinunter.
    Er ass ganz opgeregt, deshalb kommt er séier hannerlooss.
    Er kommt, an der Fremde seet bieden: "Här Hodja, Äert Gottes Willen, gitt mir eng Almosen!"
    Als Hoca erkennt datt den Bettler him reingelegt hat, gëtt e ganz réieren. Mee hie léisst et net erhoffen. Er geet u Treppe a seet: "Lass eis mol erop erop!"
    De Bettler wäert eppes vun der Hodja maachen, desweiteren ass och hie hinaufkommt a seet: "Meng Hodja, Allah behënnert dech!"
    Nodeem d'Hoca mat dem Bettler eropgeet, ass hien zitéiert an seet:
    "Kuckt, mir sinn et. Allah ass alles alles. "

                DER MUT DES HOCAS

    De Hoca gëtt d'Untaten, déi de Timur säin Volke zufügt, iwwerdrüssig. Ee Rendezvous riskéiert d'Hoca alles an geet zum Schloss. Den Wächter, deen den Hocas Eintritt verhënneren wollten, seet hien mat strengem Ton: "Ech gesinn d'Padischah. Ech hu mat him eppes diskutéiert. "
    De Wächter geet net ouni ze soen zu Timur a sot:
    "Een sogetennegen Nasreddin Hoca ass dobaussen, et wäert Iech se richteg gesinn. Ech wëll awer soen datt hien net zréckkommen kann, lässer sich net abweisen. Er kuckt och ganz onwahrscheinlech aus ". Timur seet: "Lass him d'Reinkommen!"
    Als Hoca virun Timur hinträt, ass de Timur en Nasreddin Hoca déi übleche Höflichkeitsfragen. De Darin mengt Timur zum Hoca mat ganz gudde a ruhiger Stimme: "Bitte Hoca, du wossten mech gesi gesinn. Sag, wat maacht Dir Iech? "
    Hodja seet erwidert sehr Bose: "die Sultan, ech Weiss, ech machen werde, Wenn du mit deiner aus ungerech Behandlung gegenüber dem Volk geäntwert aufhörst oder Wenn du geäntwert zu Kurz Interview von Herrgott weggehst war."
    Timur huet verspuert: "Tatsächlich? Och, di weißt, gouf du Tun wirst ... Letzebuerger Produzent, gouf du machen wirst "Nun Wuert der Léierpersoun sanft und mit leiser, weicher Stimme sagte ch:"? Ach, die Padischah, groussherzoglechen werden steht geäntwert wütend ... Wenn steht geäntwert weggeh datt, Gehe ich mat den Awunner vun Aksehir vu hier weg ... "

    GLEICHES MIT GLEICHEM VERGELTEN

    Timur, deen am Ankara-Krieg gewënnt, verbreitet an ganz Anatolien Furcht a Schrecken. Hie verteilt ënner Zwang d'Elefanten, déi an hirem Äer sinn, an d'Dörfer, fir datt si gepfleegt a gefüttert ginn. Hien schickt an all Dorf een Elefanten. Et schéckt och een an d'Dorf vu Nasreddin Hodja. Dësen Elefant ass ganz grouss. Er frisst, war hien fiert a gëtt nie zitt.
    An all Ecken a Winkel fléien d'Dorfbewohner: "Vun dësem Tier kann mer nëmmen d'Hoca befreien" a lafen op Hodja. "Här Hoca, Dir wësst, war fir eng Unglück mir am Hals. Maach war du kanns dech, a rette a vun der Unglück ", bieden se.
    Also wéineg och d'Hoca an d'Sache kommen, bedauere sech am Ende d'Lage vum Dorfleute. "Gutt, ginn eis zu Timur a sprechen mat him. Mee Dir musst mat mir kommen! Dir wësst, datt d'Macht duerch Unitéit entstinn ... "Dann maachen se sech alleguer op der Streck.
    Mee, wo ass d'Herz der Dorfleute, mat Timur ze schwätzen?
    De Rescht ass op der Streck, der anerer virun der Schloss.
    Si léisst den Hoca eleng, virun der Timur hänken, beginn der Hoca zu sprechen: "Mein grousser Sultan, dësen Elefant ..."
    Dann kuckt hien nei rechts a links a hin sich. aber
    da ass niemand. Er gëtt ganz zornig.
    Als Timur seet, datt de Hoca schweigt a sichschaut, seet hien: "Warum hast du geschwiegen? Bitte vergiess, Kummer! du
    Wëllt dir eppes soen. Da Andert seet Professer gleich seine Rede und sagte: "Gnädig Herr, mit dem Elefant, den steht zu uns geschickt haben, sind wir sehr zufrieden, aber das hilflos se just hiir sehr allein. Timur: "Ah, och Dir wënscht e puer Elefanten! RECHT gerne, werde ech euch natürlich Noch Éinen schicken.
    Déi op Hocas Rückkehr wartenden Baueren op d'Enn huelen
    Heimkehrende Hoca ab an ëmréng him. Dir steilen vill Froen: "War de Timur gesoot? Wat ass passéiert? Hast du gutt Nouvellen "etc ... Iwwert d'Froe laacht der Hoca virun Iech a seet:" Bereet mein Gutt fir d'Gutt Noriicht! Ech hun euren Kummer erzähl. Timur ass sou zefridden, datt hien de Faaschter vum Elefanten morgen schécken ".

                SOMMERLICHER STREIT

    An engem heißen Sommertag sinn Hoc and his Frau op dem Dach. Seine Frau streitet mat him an beschimpft him ouni Grund.
    - "Frauchen! Sei nach ëmmer! Gib mir nach zumindest in Bett meng noutesche Ruhe! "Doch seng Frau beschmiert him nach ëmmer méi, fir datt et him ze bastelen ass an er wëppelt aus dem Bett. Ech hu mech vergiessen datt si op d'Dach gerood hunn. An et landt mat engem lauten Knall am Garten. D'Herbeieilenden Nachbarn si begeeschtert, d'Hoca op der Groun ze fannen a froen, wéi dat geschitt ass
    - "Dat kann ech ech net erklären. Dat kann nëmme verstoen, datt d'Selbst ofgelenkt ass. "

    makyuzxnumx
    Participant

    duerch Eleng

    miKaiL
    Participant

       Wee meng Bauerener, léif Makyuz, ech weess wéi vill, Sakıp Sabancı E Bierger vun eisem Netzwierk, villmools Merci. D'Kuriositéit vum Herrscher vun eiser Natioun vum Däitsche. Ech hunn et och genotzt als Dorfkriibs. Wat eng schéin Iwwerraschung. ;D ;D ;D Villmols Merci!

    der feritc
    Participant

    Oder de interessante Deel vun dësem Wierk ass dat, datt ech net mat dësen Iddien kappele war, also hat ech vill Spaass a funktionéiert am Däitsche. Merci: D'FERITC

    miKaiL
    Participant

      Léif Feritschka; Et ass gutt, datt Dir Iech begeeschtert. Also, den Effort gouf net vergeiert. Ech wënschen Iech Erfolleg.

    gréng op
    Participant

    dankxnumx

    baracudax
    Participant

    Professer, mir hunn d'Chance eis Kultur an eis Kultur ze léieren. Merci fir Ären Effort ..

    miKaiL
    Participant

    Villmols Merci, léif Baracudax, wënschen Iech Erfolleg.

    ctnrock
    Participant

    mee vill Merci + rep :)

    ehr gs
    Participant

    Merci, Léierin. :) gudden Deeler

    tamamoz Bremen
    Participant

    Kënnt Dir d'Iwwersetzung vum Ich stecke darin schreiwen?

Weist 10 Äntwerten - 1 bis 10 (10 am Ganzen)
  • Fir Äntwert op dëst Thema Dir musst ageloggt sinn.